Giriş: 5-45 yaş ölüm nedenleri arasında travma, HIV/AIDS'e bağlı ölümlerden sonra ikinci sırada yer almaktadır. Her yıl dünyada yaklaşık 3 milyon insan travma sonucu ölmektedir ve bu ölümlerin çoğu hastaneye vardıktan sonra olmaktadır[ref 1]. Kanamalar sonucu olan hemorajik şok, hastaneye ulaşacak kadar yaşayabilen travma hastalarında ölümün yaygın bir nedenidir ve hastane içi travma ölümlerinin yaklaşık yarısını oluşturur [ref 2]. Kalanların çoğunluğunu ise merkezi sinir sistemi yaralanması ve multiorgan yetmezliği oluşturmaktadır, her iki durumun da şiddeti ciddi kanamalarla daha da ağırlaşabilir.[ref 3]

Mekanizmalar: Hemostatik sistem, travma veya cerrahi kaynaklı ciddi vasküler yaralanmalardan sonra dolaşım sisteminin dengesinin ve bütünlüğünün korunmasına yardımcı olur[ref 4]. Travma ve önemli cerrahi; benzer hemostatik yanıtları tetikler ve sonuçta ortaya çıkan masif kan kaybı, koagülasyon sistemini en uç noktasına kadar zorlar. Herhangi bir hastada bu yanıtın bir parçası da pıhtının parçalanmasını uyarmaktır (fibrinoliz); hatta bu olay bazen patolojik hale gelebilir (hiperfibrinoliz)[ref 4]. Normal ve aşırı fibrinolitik yanıtları olan hastalarda, antifibrinolitik ajanların, cerrahi kan kaybını azalttığı gösterilmiştir. Aynı zamanda, bu etkiyi gösterirken, postoperatif komplikasyon riskinde artışa yol açmamış ve en önemlisi, venöz tromboembolizm riskini arttırmamışlardır.[ref 5]

Cerrahide antifibrinolitik ajanların kullanımı ile ilgili randomize kontrollü çalışmalari içine alan sistematik derleme; traneksamik asit için çok değişik doz rejimlerinin kullanıldığını göştermistir [ref 6]. Yükleme dozu aralığı 2,5 mg/kg'dan 100 mg/kg'a kadar değişmekte; idame doz 1 saatten 12 saate kadar değişen periyodlarla 0,25 mg/kg/saat'ten 4 mg/kg/saat'e kadar uygulanmaktadır. Traneksamik asidin farklı doz uygulamasının kanama ve transfüzyon gereksinimi açısından etkilerini araştıran çalışmalar, yüksek ve düşük doz arasında anlamlı bir fark göstermemiştir.